მორიგებისა და სასამართლო ინსტიტუტების მედიაციის თანაარსებობა სამოქალაქო პროცესში
DOI:
https://doi.org/10.52340/jo.2022.03.35საკვანძო სიტყვები:
მორიგება, მედიაცია, სამოქალაქო საპროცესო სამართალიანოტაცია
მორიგების უმთავრესი მიზანი სამოქალაქო საქმის წარმოების მორიგებით დასრულებაა. თუმცა, ასევე, აღსანიშნავია ის ფაკულტატური მიზნები, რომლებიც ძალზე მნიშვნელოვანია: სასამართლოს საქმეთა გადატვირთული გრაფიკისაგან განტვირთვა, ხანგრძლივი სასამართლო პროცესების თავიდან არიდება, სასამართლოს როლის ამაღლება, საპროცესო ხარჯების შემცირება, კონფლიქტის მოგვარება და სამართლიანობის აღდგენა.[1] მორიგებაზე, როგორც პროცესზე, მსჯელობის აქტუალურობას ის გარემოება განაპირობებს, რომ იგი დავის გადა-წყვეტის (უფრო ზუსტად, სამოქალაქო საქმის წარმოების დასრულების) ალტერნა-ტიული საშუალებაა.
[1] შეად., გოგიშვილი მ., სულხანიშვილი მ., მესხიშვილი ქ., ჯინორია ხ., გელაშვილი რ., ურთიერ-თობები სასამართლო სხდომის დარბაზში, სხდომის მართვის, მხარეთა მორიგების კომუნი-კაციური და სამართლებრივი ასპექტები, თბილისი, 2010, 32-36.
წყაროები
განმარტება იხ., <https://adr.findlaw.com/mediation/what-is-mediation-.html> [16.12.2019]; ცერ-ცვაძე გ., მედიაცია, დავის გადაწყვეტის ალტერნატიული ფორმა (ზოგადი მიმოხილვა), თბი-ლისი, 2010.
გოგიშვილი მ., სულხანიშვილი მ., მესხიშვილი ქ., ჯინორია ხ., გელაშვილი რ., ურთი-ერთობები სასამართლო სხდომის დარბაზში, სხდომის მართვის, მხარეთა მორიგების კომუნიკაციური და სამართლებრივი ასპექტები, თბილისი, 2010
დანელია ლ., მესხიშვილი მ., იურიდიული ლექსიკონი, თბილისი, 2006.
ლიუტრინგჰაუსი პ., სამოქალაქო საქმეზე გადაწყვეტილების მიღების მეთოდიკა, მოსა-მართლეთა სემინარი, ბაკურიანი, 18-21 ოქტომბერი, 2007
მამაიაშვილი თ., მორიგება, როგორც საქმის წარმოების დამთავრების საფუძველი, თბილისი, 2017
„ნოტარიატის შესახებ“ საქართველოს კანონი, 38-ე მუხლის პირველი პუნქტი; შემო-სავლების სამსახურის უფროსის 2011 წლის 3 მაისი №2168 ბრძანებით დამტკიცებული „შემო-სავლების სამსახურის დებულების“ მე-3 მუხლის მე-2 პუნქტი და მე-15 მუხლი; „ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ“ საქართველოს კანონი; „პაციენტის უფლებების შესახებ“ საქართველოს კანონი; საქართველოს მთავრობის 2012 წლის 29 თებერვლის №80 დადგენილებით დამტკიცებული „სამედიცინო მედიაციის ძირითადი დებულებები“; საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის 2011 წლის 28 დეკემბრის ბრძანებით დამტკიცებული „საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – სამედიცინო საქმიანობის სახელმწიფო რეგულირების სა-აგენტოსა და ამ სააგენტოს მიერ მიღებული სამედიცინო მედიაციის პროცესთან დაკავში-რებული დებულებები“
ოქროპირიძე ბ., მედიაცია თანამედროვე ქართულ სამართალში და მისი განვითარების პერსპექტივა საერთაშორისო გამოცდილების საფუძველზე, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის ნაციონალური ცენტრის წელიწდეული, თბილისი, 2012
საქართველოს 2007 წლის 28 დეკემბრის კანონი N5669-სსმ I, 03.01.2008.
საქართველოს 2011 წლის 20 დეკემბრის კანონი N5550.
საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსი, თავი XXI1, მუხლი 183.
შეად., გოგიშვილი მ., სულხანიშვილი მ., მესხიშვილი ქ., ჯინორია ხ., გელაშვილი რ., ურთიერ-თობები სასამართლო სხდომის დარბაზში, სხდომის მართვის, მხარეთა მორიგების კომუნი-კაციური და სამართლებრივი ასპექტები, თბილისი, 2010.
შეად., ოქროპირიძე ბ., მედიაცია თანამედროვე ქართულ სამართალში და მისი განვითარების პერსპექტივა საერთაშორისო გამოცდილების საფუძველზე, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის ნაციონალური ცენტრის წელიწდეული, თბილისი, 2012.
შეად., დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის ნაციონალური ცენტრი, მედიაციის სამარ-თლებრივი რეგულირების პერსპექტივები საქართველოში, თბილისი, 2011.
შუშანაშვილი ალ., იურიდიული ლექსიკონი, თბილისი, 2000.
წულაძე ა., სასამართლო მედიაციის კონცეპტუალური ხედვა, „სამართლის ჟურნალი“, N1, 2016
